Sanat, ezilenden, mazlumdan, sömürülenden yana estetik bir isyandır.

Sanat taraftır
Sanatı ‘bir zihinsel üretim biçimi’ olarak niteleyen Suavi, sanatın maddi alt yapı ile bağımlı olduğunu söylüyor ve ‘yükselen ideolojinin yansıma biçimlerinden biri’ şeklinde tanımlıyor.
Sanatın, toplumun yeniden örgütlendirilişi mücadelesinde yer alışını önemseyen Suavi, “İnsan evladının atasal gelişmesi ile estetik eğitiminin, yeni bir toplumsal sistemin kurulması çıkarlarıyla tutarlı hale getirilmesi sürecine katkı sunmalıdır” diyor ve bu tespitini şöyle genişletiyor: “Yani son tahlilde sanat, ideolojik mücadelenin en önemli silahlarından biridir. Ve sanat, sömürücü sınıfların çıkarlarına hizmet ederek gerici bir nitelik kazanabileceği gibi; ezilen kitlelerin çıkarlarına hizmet ederek ilerici bir nitelik de kazanabilir. Sanat taraftır. Ezilenden, mazlumdan, sömürülenden yana estetik bir isyandır.”
Sanatın aynı zamanda savaş karşıtı bir rolü de üstlenmesine inanan Suavi, “Sinemayı da dahil ederek tüm sanat disiplinlerinin halka ulaşan örneklerine baktığımızda savaş karşıtı bir yeterlilikten bahsedemeyiz” diyor. Sanatın bu rolünü yeterince üstlenmesinin savaş gerçeğinde olumlu bir aşamaya yol açacağını da belirten Suavi, şöyle devam ediyor: “Ancak eksikliklerin birden fazla nedenini sıralayabiliriz. Başlangıçta yola iyi niyetle çıkan ama aslında alt yapısız olan ‘sanat temsilcileri’ bu uzun ve zorlu süreçte bir biçimde ‘cazibelerin’ tuzağına düşerek toplumsal gerçeklerden uzaklaştırılmışlardır. Bir başka dünyaya savrulmuş popülist bir kuşatmaya yenik düşmüşlerdir. Bu kuşatma da bir başka savaştır aslında ve savaşın mimarlarınca sürdürülen bir başka tezgahtır. Bu mantık ile ‘para her şeyi yapar’ noktasına getirilen bu bireyler, şan-şöhret vb kimi payeler ile sınıf atlatılmışlardır adeta.”